Okres:
paleolitu (ok. 500 - 400 tys. lat temu do ok. 10 tys. lat p.n.e.)
mezolitu (10 tys. lat p.n.e. do 5400 lat p.n.e.)
Z najstarszego epoki - kamienia łupanego, podzielonej przez archeologów na dwa okresy: paleolit i mezolit, znane są prawie wyłącznie, niewielkich rozmiarów narzędzia krzemienne i kamienne, służące ówczesnym ludziom jako groty oszczepów, włóczni i strzał, również do obróbki drewna i skór.
Okres:
neolitu (5400 lat p.n.e. do 4000 - 3500 lat p.n.e.)
eneolitu (3500 lat p.n.e. do 2200 - 2100 lat p.n.e.)
Eksponowane są pochodzące z tego okresu narzędzia kamienne (siekiery, topory i motyki) i rogowe, żarna nieckowate oraz rozcieracze służące do mielenia ziarna. Przedstawiona jest replika tzw. wiertła łukowego służącego do wiercenia otworów na stylisko w toporkach kamiennych, oraz kopie naczyń glinianych kultury pucharów lejkowatych. Wystawę wzbogacają oryginalne fragmenty naczyń wytwarzanych przez ludności różnych kultur tego okresu zasiedlającą w tym okresie Pomorze Środkowe.