Muzeum w Lęborku
serdecznie zaprasza
dnia 28.03.2025 r. o godz. 18.00
do Wieży Ciśnień
na wernisaż wystawy
Zygmunt Gulgowski
MALARSTWO
Wystawie towarzyszyć będą
prace uczniów Powiatowego Ogniska Artystycznego w Lęborku
inspirowane twórczością Zygmunta Gulgowskiego
oraz
muzykę filmową i muzykę dawną zaprezentują:
- Zespół kameralny nauczycieli i absolwentów Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Mieczysława Michalskiego w Lęborku w składzie :
Magdalena Kreft – fortepian, kierownictwo zespołu, Weronika Nycz - I skrzypce, Mateusz Kempa – suka biłgorajska, Kornelia Domaszk – altówka, Julia Sikora – wiolonczela, Tomasz Denkiewicz – kontrabas, Grzegorz Piwar – gitara, Anna Nawrott – flet, Bogna Sujkowska – dzwonki chromatyczne,
a także
- Zespół trębaczy z Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Mieczysława Michalskiego w Lęborku pod kierownictwem p. Mirosława Pawlaka w składzie:
Stanisław Główczewski, Kordian Grzelewski, Jakub Rowell, Kalina Stawska.
Zygmunt Gulgowski urodził się 3 sierpnia 1914 roku w Kiełpinie około 4 km od Tucholi. Jego rodzeństwo było dość liczne – pięciu braci i dwie siostry (jedna z nich zmarła zaraz po urodzeniu). Zygmunt Gulgowski zawsze wspominał, że w jego miejscowości żyli bardzo ciekawi ludzie, których z chęcią poznawał. Otaczała go piękna przyroda, bo okolice Tucholi i Borów Tucholskich są naprawdę urocze.
W wieku 6 lat rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Kiełpinie, po trzech latach w Szkole Wydziałowej w Tucholi, a po upływie czterech lat nauki w tej szkole rozpoczął naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Tucholi, które ukończył dużą maturą w 1934 roku. Został powołany do wojska i odbywał służbę w Szkole Podchorążych w Grudziądzu.
Kolejno uczył przez rok dzieci w prywatnym domu, a następnie w szkołach w Legbądzie, Zapędowie, Liniewku oraz Szumlesiu.
Kiedy wybuchła II Wojna Światowa wraz ze swoim oddziałem znalazł się pod Kielcami. Tam trafił do niewoli, z której udało mu się uciec. Okrężnymi drogami wrócił do domu, gdzie odtąd pracował na roli.
Pod koniec wojny Niemcy zabrali Gulgowskiego do kopania rowów przeciwczołgowych. Pan Bóg czuwał nad nim, gdyż znowu udało mu się uniknąć śmierci. Po wojnie został kierownikiem Szkoły Podstawowej w Kiełpinie. W latach 1946 – 1948 studiował w Państwowym Wyższym Instytucie Robót Ręcznych w Bielsku – Białej ( ministerstwo przeniosło tam placówkę, gdyż Warszawa była zniszczona) i uzyskał prawo do nauczania w szkołach średnich (dzisiejszy tytuł magistra).
W 1948 roku trafił do Liceum Pedagogicznego w Lęborku. Pracował również w Powiatowym Ognisku Artystycznym w Lęborku w dziale plastycznym. Kiedy wygaszono działalność Liceum Pedagogicznego, od 1970 roku rozpoczął pracę w Liceum Wychowawczyń Przedszkoli, z którego w 1974 roku odszedł na emeryturę. Jeszcze na emeryturze, przez 20 lat pracował w Powiatowym Ognisku Artystycznym w Lęborku.
9 maja 1953 roku ożenił się z Jadwigą z Buchowskich, a 16 marca 1954 roku urodziła się im córka Barbara. Godził więc pracę zawodową z życiem rodzinnym.
„Trzeba przyznać, że był dobrym tatą i nauczył mnie wiele w życiu. Zawsze wspominał, ze typy ludzi poznanych w Kiełpinie i otaczająca go piękna przyroda nauczyły go obserwacji otaczającego świata. Bóg - Honor – Ojczyzna były w życiu taty najważniejsze”.
Zygmunt Gulgowski dożył 100 lat, zmarł 19 marca 2015 roku.
Tekst: Barbara Gulgowska
