Białogarda i Lębork – wczesnośredniowieczne osadnictwo

Białogarda we wczesnym średniowieczu była najważniejszym ośrodkiem administracyjno-gospodarczym na dzisiejszej Ziemi Lęborskiej. Gród został wzniesiony w X wieku, w konstrukcji drewniano – ziemnej i swoim zasięgiem obejmował obszar około 1 ha. Ekspozycja prezentuje makietę grodu w Białogardzie i w głównej mierze opiera się na zabytkach wczesnośredniowiecznej kultury materialnej związanej z życiem codziennym. Fragmenty naczyń ceramicznych, przęśliki, siekierki, gwoździe ukazują charakter życia wczesnośredniowiecznego. XIV-wieczny miecz, wydobyty z morza w okolicach Łeby z charakterystycznym wizerunkiem, jednostronnie inkrustowanego mosiądzem, wilka, którego symbol pojawiał się na ostrzach mieczników z Solingen i Passawy w Niemczech. Ekspozycja zwiera również szkielet bydła krótkorogiego, będący znaleziskiem unikatowym w skali światowej.